Jan Brouwer, Wageningen geen Stad der Bevrijding of van een capitulatie 


Het door Eric Wijnacker geschreven artikel ‘Wageningen, veel meer dan de stad van de bevrijding’ bevat een aantal storende historische onjuistheden. Wageningen is geen Stad der Bevrijding; de Duitse troepen in Nederland stemden daar op 5 mei 1945 niet in met de capitulatie en de Duitsers (konden niet capituleren!) capituleerden die dag niet mondeling in hotel  De Wereld. Uiteraard moet Hollandsche Rivièra Gelderse of Nederlandse Rivièra zijn.

In werkelijkheid capituleerden de Duitse troepen in Nederland, Noordwest Duitsland en Denemarken op 4 mei 1945 om 18.30 uur op de Luneburger Heide en trad het Document van Overgave op zaterdag 5 mei 1945 om 08.00 uur in werking. Nederland was vrij. Geen enkele stad kan dus Stad der Bevrijding zijn. De Duitse bevelhebber in Nederland sinds 10 april 1945 Generaloberst Johannes A. Blaskowitz erkende op bevel van Generalfeldmarschall Keitel en zijn Legergroepbevelhebber Ernst Busch het Document van Overgave en stemde in met voorlezing door de Canadese luitenant-generaal Foulkes van de Orders to German Commanders on Surrender (Bevelen aan Duitse bevelhebbers die zich hebben overgegeven) ter implementatie  van het Document van Overgave. Daarna ondertekende hij om 16.30 uur zoals vereist  'onmiddellijk en zonder commentaar' de bevelen tot verstrekking van veel gedetailleerde militaire informatie, hetgeen hij desgevraagd de volgende dag mocht doen in de aula.


Blaskowitz was niet in Ommeren.

Eric Wijnacker - en in zijn voetspoor Joni van Essen - verspreidt na Wageningen nu ook leugens en geschiedvervalsingen over generaal Johannes A. Blaskowitz in de Betuwe. (De Gelderlander, 6, 7 en 9 januari 2023). Landhuis Den Eng in Ommeren  ''was in  de laatste jaren van de oorlog het hoofdkwartier van generaal Blaskovitz (moet Blaskowitz zijn), die op 5 mei 1945 afspraken  maakte in Hotel De Wereld in Wageningen over de capitulatie van de Duitse troepen in Nederland; een beruchte door Wijnacker wat het tweede deel van de zin betreft vaak verdedigde geschiedvervalsing. Bovendien  moet hij niet iedereen zo maar geloven, ook niet iemand die zegt een gebied 'van haver tot gort' te kennen. Ik ken het gebied niet zo goed, maar weet zeker dat Blaskowitz daar geen hoofdkwartier had.


Blaskowitz zat immers na de geallieerde Rijnoversteek eind maart 1945 in het bedreigde westen van Duitsland. Hij was sinds 28 januari 1945 bevelhebber van Heeresgruppe H met o.a. troepen in het Reichswald en naar het zuiden. Blaskowitz werd in maart ook commandant van 25. Armee dat de frontlinie verdedigde van  Emmerich tot de Noordzee. Zijn troepen verloren een offensief in Elzas-Lotharingen, waarna hij daar moest verdwijnen. Blaskowitz vestigde op 7 april 1945 zijn hoofdkwartier in Hilversum, omdat hij met ingang van 10 april 1945 ook benoemd was tot Oberbefehlshaber der Festung Holland (moet uiteraard Nederland zijn). Hij maakte in Wageningen geen afspraken, maar ondertekende op 5 mei 1945 in hotel De Wereld om 16.30 uur overigens zonder commentaar de ‘’Bevelen aan Duitse bevelhebbers die gecapituleerd hebben’’ tot het verstrekken  van  uitgebreide militaire informatie waarvoor Blaskowitz desgevraagd een dag uitstel kreeg. De Duitse troepen in Nederland hadden als onderdeel van Legergroep Nordwest op 4 mei 1945 de onvoorwaardelijke capitulatie getekend op de Lűneburger Heide. Overigens weet W. ook nog steeds niet het verschil tussen een landstreek b.v. het Gelders Rivierengebied en de Betuwe sinds 1327 bestaande uit de Over-Betuwe, de Neder-Betuwe en de Tielerwaard en een samenwerkingsregio zoals Rivierenland. Kan beter ten noorden van de Neder-Rijn blijven. De Betuwe heeft geen enkele behoefte aan zijn onwaarheden.


Ook Arnold Winkel, Job van Gasselt en Chiel Timmermans van De Gelderlander blijven schrijven over een capitulatie en capitulatiebesprekingen in Wageningen in 1945. de jaarlijkse herdenking van die capitulatie, gelden daarvoor van het ministerie van defensie en bezoek aan Wageningen door hoogwaardigheidsbekleders. Allemaal ter gelegenheid van de herdenking van de beruchte geschiedvervalsing van een capitulatie in Wageningen en Wageningen Stad der Bevrijding. Winkel schrijft zelfs over ''het voorlezen van de voorwaarden voor de capitulatie'' in  Wageningen. (De Gelderlander, 21 oktober 2023) Nota bene na de onvoorwaardelijke (!) capitulatie op 4 mei 1945. Dan ben je toch wel een heel eind van het padje. Literatuur bijhouden is niet zo moeilijk hoor.

Deel deze pagina